Tuesday 30 January 2018

The Story of Umberto Eco

Ο Umberto Eco (5 Ιανουαρίου 1932 - 19 Φεβρουαρίου 2016) ήταν Ιταλός σημειολόγος, δοκιμιογράφος, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας και μυθιστοριογράφος.

Από το 1975 κατείχε την έδρα του Καθηγητή Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, ενώ από το 1988 ήταν πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Ήταν συγγραφέας πολλών μελετών και δοκιμίων, που έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί σε πολλές γλώσσες ανά τον κόσμο. Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1965, ενώ το 1980 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα (Το όνομα του Ρόδου), που τιμήθηκε με το βραβείο Strega (1981), και το Medicis Etranger (βραβείο που δίνεται στον καλύτερο ξένο λογοτέχνη στην Γαλλία) το 1982.

Λέγεται ότι το επώνυμο Eco είναι το αρκτικόλεξο των λατινικών λέξεων Ex Caelis Oblatus, που σημαίνει «θεϊκό δώρο». 

Αν θέλουμε να είμαστε λίγο πιο συγκεκριμένοι:

Μετά τις πιέσεις του πατέρα του, πήγε να σπουδάσει Νομική στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο, αλλά εγκατέλειψε αυτόν τον τομέα και ακολούθησε σπουδές Μεσαιωνικής Φιλοσοφίας και Λογοτεχνίας. Έγινε διδάκτορας Φιλοσοφίας το 1954, ολοκληρώνοντας τη διατριβή του με θέμα τον Θωμά Ακινάτη. Αυτό το θέμα αποτέλεσε και το αντικείμενο του πρώτου του βιβλίου Ζητήματα αισθητικής στον Θωμά Ακινάτη. Στη διάρκεια των σπουδών του ο Eco έπαψε να πιστεύει στον Θεό και εγκατέλειψε την Καθολική εκκλησία.

Μετά τις σπουδές του άρχισε την ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία και, παράλληλα, δέχθηκε την θέση του Διευθυντή Πολιτιστικού Προγράμματος στην Κρατική Ιταλική Τηλεόραση (RAI). Αυτή η θέση του έδωσε την ευκαιρία να δει την κοινωνία μέσα από τα μάτια των ΜΜΕ, που τότε μονοπωλούνταν και ελέγχονταν από την κυβέρνηση.

Το 1959 ο Eco έχασε τη δουλειά του στη RAI, γεγονός που δεν τον ενόχλησε ιδιαίτερα, γιατί έτσι βρήκε χρόνο για να ασχοληθεί περισσότερο με την συγγραφή και τις διαλέξεις. Με το δεύτερο βιβλίο του (Τέχνη και κάλλος στην αισθητική του Μεσαίωνα) απέδειξε στον πατέρα του ότι βρήκε τον δρόμο του στη ζωή (και τη δουλειά που του ταίριαζε) μέσα από τη λογοτεχνία.


Οι μεγάλες αλλαγές που έφερε η δεκαετία του 1970 στην ιταλική κοινωνία επηρέασαν και τα γραπτά του  Umberto Eco. Άρχισε, λοιπόν, να γράφει μυθιστορήματα (Το όνομα του Ρόδου - 1980, Το εκκρεμές του Φουκώ - 1988, Το νησί της προηγούμενης μέρας - 1994, Μπαουντολίνο - 2001, Η μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα - 2006, Το κοιμητήριο της Πράγας - 2010, Το φύλλο μηδέν- 2015). Όταν έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα Το όνομα του Ρόδου, οι εκδότες του υπολόγιζαν τις πωλήσεις γύρω στα 30.000 αντίτυπα. Δεν φαντάζονταν ποτέ τις πωλήσεις 9.000.000 αντιτύπων που σημείωσε τελικά το βιβλίο παγκοσμίως, κάνοντας τον συγγραφέα γνωστό στον εξωακαδημαϊκό κόσμο.

Ο Eco γνώριζε άπταιστα πέντε γλώσσες, μεταξύ των οποίων αρχαία ελληνικά και λατινικά, τις οποίες χρησιμοποιούσε πολύ συχνά στα βιβλία του, επιστημονικά και λογοτεχνικά. Από την αρχή της καριέρας του έως τον θάνατό του κέρδισε πολλές τιμητικές διακρίσεις και είχε δεκάδες εκδοτικές επιτυχίες. Ζούσε με τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά τους, άλλοτε στο σπίτι του στο Μιλάνο (ένα δαιδαλώδες διαμέρισμα με βιβλιοθήκη 30.000 βιβλίων) και στο εξοχικό του στο Ρίμινι (ένα τεράστιο κτήμα του 17ου αιώνα, στο οποίο παλιά στεγαζόταν ένα σχολείο Ιησουιτών).

Ο Έκο ήταν έντονα πολιτικοποιημένος και αριστερός, με φανερή συμπάθεια στα αριστερά κόμματα. Παρόλα αυτά ποτέ δεν είχε ενταχτεί σε κανένα κόμμα, δείγμα της αδογμάτιστης και αδούλωτης προσωπικότητάς του.

Συνεχίζουμε τώρα με το συγγραφικό του έργο, το οποίο έχει ένα μεγάλο κοινό σε όλο τον κόσμο και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Τα μυθιστορήματά του είναι γεμάτα από λεπτές και συχνά πολύγλωσσες αναφορές στη λογοτεχνία και την ιστορία. Το έργο του Eco απεικονίζει την έννοια της διακειμενικότητας ή της διασύνδεσης όλων των λογοτεχνικών έργων. Ο Eco αναφέρει τους  James Joyce και Jorge Luis Borges ως τους δύο σύγχρονούς συγγραφείς που έχουν επηρεάσει περισσότερο το έργο του. 

Μυθιστορήματα
  • Il nome della rosa (1980; English translation: The Name of the Rose, 1983)
  • Il pendolo di Foucault (1988; English translation: Foucault's Pendulum, 1989)
  • L'isola del giorno prima (1994; English translation: The Island of the Day Before, 1995)
  • Baudolino (2000; English translation: Baudolino, 2001)
  • La misteriosa fiamma della regina Loana (2004; English translation: The Mysterious Flame of Queen Loana, 2005)
  • Il cimitero di Praga (2010; English translation: The Prague Cemetery, 2011)
  • Numero zero (2015; English translation: Numero Zero, 2015)

  • Non-Fiction (επιλεγμένα)
    • Il problema estetico in San Tommaso (1956 – English translation: The Aesthetics of Thomas Aquinas, 1988, revised)
    • "Sviluppo dell'estetica medievale", in Momenti e problemi di storia dell'estetica (1959 – Art and Beauty in the Middle Ages, 1985)
    • Postille al nome della rosa (1983 – English translation: Postscript to The Name of the Rose, 1984)
    • Semiotica e filosofia del linguaggio (1984 – English translation: Semiotics and the Philosophy of Language, 1984)
    • Storia della bellezza (2004, co-edited with Girolamo de Michele – English translation: History of Beauty/On Beauty, 2004)
    • Storia della bruttezza (Bompiani, 2007 – English translation: On Ugliness, 2007)
    Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να διαβάσω όσα από τα βιβλία του Umberto Eco  θα ήθελα. Έχω διαβάσει μόνο τρία από τα μυθιστορήματά του και κανένα από τα non-fiction βιβλία του.


    Φυσικά και έχω διαβάσει Το Όνομα του Ρόδου. Αποτελεί μια ιστορία ενός μυστηριώδους φόνου κατά το 14ο αιώνα σε ένα Ιταλικό μοναστήρι, αλλά στην ουσία είναι μια αμφισβήτηση της "αλήθειας" από θεολογικές, φιλοσοφικές, επιστημονικές και ιστορικές προοπτικές. Πρόκειται για το πιο διάσημο βιβλίο του που έχει γίνει διεθνές best seller και φυσικά έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστή τον εκπληκτικό Sean Connery. Ο Eco συνέχισε να εξερευνά τη σύνδεση μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας και στο άλλο του διάσημο μυθιστόρημα, Το Εκκρεμές Του Φουκώ, το οποίο δεν έχω καταφέρει ακόμα να διαβάσω.


    Ένα ακόμα βιβλίο που έχω διαβάσει είναι το Μπαουντολίνο
    Στο τέταρτο μυθιστόρημά του, ο συγγραφέας γιορτάζει τη ζωή έτσι όπως όντως είναι, πλήρης νοήματος, συντονισμένη με τον μυστικό αριθμό μιας αδιάλειπτης διήγησης. Το αφηγηματικό πανηγύρι θεμελιώνεται σε μια γλωσσολαλία που τη σαρκώνει ο Μπαουντολίνο, εύθυμος παραμυθάς, κλέφτης περγαμηνών, χαρισματικός ψεύτης, δονητικό προσωπείο κάθε μυθιστοριογράφου και, τελικά, αρχέτυπο του ανθρώπου που αναζητεί στη ροή του λόγου την πιο προσωπική του ιστορία. Η μυθιστορική περιπέτεια, η μεσαιωνική φαντασμαγορία, η λαϊκότροπη μέθεξη ενός ευάλωτου γλεντιού, η ανεξάντλητη μοτιβική παρουσία του δισκοπότηρου: η σκανταλιάρα ευγλωττία του Eco διαπρέπει ξανά στο μυθιστόρημα που ονειρεύεται μια βίβλο των ζωντανών, ένα παλίμψηστο που ενεργοποιείται με τη δύναμη της ουτοπίας. Και, βέβαια, είναι η ουτοπία του παρόντος κόσμου αυτή που μας ενδιαφέρει, φερμένη στην κάθε μας μέρα με το μόνο όχημα που την αντέχει· την αφήγηση, αυτή την υπέροχη δωρεά νοήματος που τη χαρίζουμε ο ένας στον άλλο με τον πιο απλό και τον πιο ακριβό τρόπο που έχουμε: ιστορώντας (από Goodreads).


    Τέλος, έχω διαβάσει και Το Κοιμητήριο της Πράγας, το οποίο μου θύμισε κατά κάποιο τρόπο και Το όνομα του ρόδου.
    Στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ανάµεσα στο Τορίνο, το Παλέρµο και το Παρίσι, συναντάµε µια υστερική σατανίστρια, έναν αβά που πεθαίνει δύο φορές, µερικά πτώµατα µέσα σ’ έναν υπόνοµο του Παρισιού, έναν Γαριβαλδίνο που ονοµάζεται Ιππόλυτος Νιέβο και χάθηκε στη θάλασσα κοντά στο Στρόµπολι, το ψεύτικο bordereau του Ντρέιφους για τη γερµανική πρεσβεία, τη σταδιακή µεγέθυνση του πλαστογραφήµατος που έγινε γνωστό ως Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, το οποίο θα εµπνεύσει στον Χίτλερ τα στρατόπεδα εξόντωσης, Ιησουίτες που δολοπλοκούν εναντίον των Μασόνων, Μασόνους, Καρµπονάρους και Ματσινιανούς που στραγγαλίζουν τους παπάδες µε τα έντερά τους, έναν Γαριβάλδη αρθριτικό και στραβοκάνη, τα σχέδια των Μυστικών Υπηρεσιών του Πιεµόντε, της Γαλλίας, της Πρωσίας και της Ρωσίας, τις σφαγές στο Παρίσι της Κοµούνας, όπου ο κόσµος τρώει τα ποντίκια, αηδιαστικά και ρυπαρά στέκια εγκληµατιών οι οποίοι, ανάµεσα στους ατµούς απ’ το αψέντι, καταστρώνουν εκρήξεις κι εξεγέρσεις στις πλατείες, ψεύτικες γενειάδες, ψεύτικους συµβολαιογράφους, ψεύτικες διαθήκες, διαβολικές αδελφότητες και µαύρες λειτουργίες. 
    Σχεδόν τριάντα χρόνια µετά  (από Goodreads).


    Θέλω πολύ να διαβάσω και κάποια από τα υπόλοιπα μυθιστορήματά του και φυσικά ορισμένα από τα δοκίμια του.

    (πληροφορίες από Wikipedia)

    Tuesday 23 January 2018

    Ζωρζ Σαρή - ένα αφιέρωμα

    Σε συνέχεια του προηγούμενο αφιερώματος στην αγαπημένη μου Άλκη Ζέη (δες εδώ), έρχεται σήμερα και ένα ακόμα μικρό αφιέρωμα. Αυτή τη φορά στην άλλη αγαπημένη συγγραφέα των παιδικών μου χρόνων, τη Ζώρζ Σαρή.



    Η Ζωρζ Σαρή ήταν τόσο ηθοποιός όσο και συγγραφέας. Θεωρείται από τους σπουδαιότερους συγγραφείς παιδικών βιβλίων στη χώρα μας.

    Η Ζωρζ Σαρή ή Γεωργία Σαρηβαξεβάνη, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε τον Μάιο του 1925 στην Αθήνα από Μικρασιάτη πατέρα και Γαλλίδα μητέρα. Από πολύ μικρή άρχισε να ασχολείται με το θέατρο.  Στα χρόνια της Κατοχής φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη, παράλληλα με τη δράση της στην Αντίσταση, μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ. Το 1947, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί στο Παρίσι, όπου συνέχισε τις σπουδές της στην υποκριτική, στη σχολή του Σαρλ Νιτλέν. Στη γαλλική πρωτεύουσα γνώρισε και παντρεύτηκε τον Αιγυπτιώτη χειρουργό Μάρκελλο Καρακώστα, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά.


    Το 1962 επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίστηκε στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Μετά την επικράτηση της Χούντας το 1967 έμεινε άνεργη και στράφηκε στο γράψιμο. Ως συγγραφέας πρωτοεμφανίσθηκε το 1969, με το μυθιστόρημα Ο Θησαυρός της Βαγίας, που ξεκίνησε σαν παιχνίδι με τα παιδιά της και τους φίλους τους. Το βιβλίο είχε και εξακολουθεί να έχει μεγάλη εκδοτική επιτυχία και το 1985 μεταφέρθηκε στην τηλεόραση. Συνέχισε να γράφει πολλά βιβλία, κυρίως για μικρά παιδιά και νέους, με τη θεματολογία της να περιστρέφεται πολλές φορές γύρω από σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας.

    Το γεγονός αυτό στάθηκε καθοριστικό για τη Ζωρζ Σαρή, αφού από τότε αποφάσισε να στραφεί στο γράψιμο. Την προσωπική αυτή επιλογή δικαιολογεί η ίδια σε μια συνέντευξή της: «Στο γράψιμο βρήκα ό,τι δεν μπορούσα να βρω στο θέατρο, ίσως γιατί δεν ήμουν πρωταγωνίστρια και ίσως γιατί δεν ήμουν σε θέση να διαλέξω τους ρόλους που ο θιασάρχης ή ο σκηνοθέτης διάλεγαν για μένα. Τώρα φέρω ακέραιη την ευθύνη των βιβλίων μου. Κάνω αυτό που θέλω, αυτό που μπορώ».

    Ωστόσο, η Ζωρζ Σαρή δεν έμεινε μόνο στη συγγραφή βιβλίων παιδικής λογοτεχνίας. Προσπάθησε με κάθε τρόπο να διαδώσει το παιδικό βιβλίο και να κρατήσει ζωντανή και άμεση επαφή με το κοινό της. Έτσι άρχισε να πηγαίνει σε σχολεία σε όλη την Ελλάδα και να κάνει ομιλίες. Κατά καιρούς, μέσα από κάποια άρθρα της και με τη συμμετοχή της σε λογοτεχνικές συζητήσεις, έλαβε ενεργό μέρος σε θέματα που αφορούσαν την παιδική λογοτεχνία, όπως τα κόμικς, η θεματολογία του παιδικού βιβλίου και η θέση της γυναίκας σε αυτό.


    Συναρπαστικό είναι πως πολλά από τα βιβλία της αφορούν και απο ένα διαφορετικό μέρος της ζωής της. Η φιλία της με την Άλκη Ζέη οδήγησε στην από κοινού συγγραφή του βιβλίου Ε.Π.

    Μαζί με την Άλκη Ζέη καθιέρωσε ένα νέο στυλ στο νεανικό μυθιστόρημα, τόσο από την άποψη του ζωντανού, αυτοβιογραφικού ύφους, όσο και της εισαγωγής του πολιτικού, κοινωνικού και ιστορικού στοιχείου στο είδος, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα η πολιτική σκέψη να μην αποτελεί πια προνόμιο μόνο των ενηλίκων. Με τα βιβλία της οδήγησε στην απομάκρυνση της ελληνικής παιδικής λογοτεχνίας από τα πρότυπα του 19ου αιώνα, στα οποία κυριαρχούσε το προστατευτικό ύφος, ο ηθικοπλαστικός διδακτισμός και η προβολή ενός ιδεατού κόσμου. Η Ζωρζ Σαρή αντιμετώπισε το παιδί ως αυτόνομο άτομο με δική του προσωπικότητα και προέβαλε ήρωες ρεαλιστικούς.


    Το 1994 βραβεύτηκε με το Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου για το μυθιστόρημα Νινέτ. Το 1995 και το 1999 βραβεύτηκε από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το 1988 προτάθηκε για το διεθνές βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν


    Η Ζωρζ Σαρή πέθανε στις 9 Ιουνίου 2012, σε ηλικία 87 χρονών.

    Η Ζωρζ Σαρή μας άφησε μια πλούσια βιβλιογραφία.

    Μυθιστορήματα

    Ο Θησαυρός της Βαγίας (1969)
    Το Ψέμα (1970)
    Όταν ο Ήλιος… (1971)
    Κόκκινη κλωστή δεμένη… (1974)
    Τα γενέθλια (1977)
    Τα στενά παπούτσια (1979)
    Οι νικητές (1983)
    Τα Χέγια (1987)
    Το παραράδιασμα (1989)
    Η αντιπαροχή (1989)
    Κρίμα κι άδικο (1990)
    Nινέτ (1993)
    Zoυμ (1994)
    E.Π. (1995)
    Μια αγάπη για δύο (με την Αργυρώ Κοκορέλη, 1996)
    Ο Χορός της ζωής (1998)
    Σοφία (2000)
    Κλειστά Χαρτιά (με την Μελίνα Καρακώστα, 2001)
    Ο Κύριός μου (2002)
    Ο πόλεμος, η Μαρία και το αδέσποτο (2003)
    Τότε... (2004)
    Γράμμα από την Οδησσό (2005)
    Το προτελευταίο σκαλοπάτι (2009)

    Παιδικά Βιβλία

    Το γαϊτανάκι (1973)
    Ο Φρίκος ο Κοντορεβυθούλης μου (1980)
    Η σοφή μας η δασκάλα (1982)
    Η κυρία Κλοκλό (οκτώ βιβλία) (1986-1987)
    Ο Τοτός και η Τοτίνα (οκτώ βιβλία, 1988 - 1990)
    Ο Αρλεκίνος (1993)
    Η Πολυλογού (1993)
    Ο Αρλεκίνος (2001)
    Η τουλιπίτσα (2002)
    Το κουμπί και μια βελόνα (2010)


    Από τα αγαπημένα μου βιβλία της Ζωρζ Σαρή είναι:

    Τα Γενέθλια
    1967. Η εννιάχρονη Άννα έχει γενέθλια και ετοιμάζεται να υποδεχτεί τους φίλους της, αλλά, όταν ξημερώνει εκείνη η μέρα, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Η Ελλάδα δεν έχει πια δημοκρατία, αλλά δικτατορία. Ο Παπαδόπουλος έχει κάνει πραξικόπημα και έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση της Ελλάδας, επιβάλλοντας ένα καθεστώς ανελευθερίας και φόβου. Η Άννα μαζί με τους γονείς και τον αδερφό της μεγαλώνει μέσα σε αυτά τα γεγονότα ζώντας από κοντά τον φόβο, τη σύλληψη, την εξορία και τα βασανιστήρια φίλων και γνωστών. Η Άννα μπαίνει στην εφηβεία, ωριμάζει και αμφισβητεί όχι μόνο το καθεστώς αλλά και τους γονείς...

    Ο Θησαυρός της Βαγίας
    Το πρώτο βιβλίο της Ζωρζ Σαρή, το οποίο ξεκίνησε ένα καλοκαίρι στην Αίγινα σαν παιχνίδι με τα παιδιά της. Έτσι πρωταγωνιστές είναι τα παιδιά της και οι φίλοι τους, ενώ όλα τα μέρη που περιγράφει είναι απολύτως αληθινά! Μία παρέα παιδιών περνάει τις καλοκαιρινές της διακοπές στην Αίγινα. Εκεί τους επισκέπτεται μια οικογενειακή φίλη από τη Γαλλία, η οποία δουλεύει ως βοηθός ενός ψυχιάτρου στο Παρίσι. Αποστολή της να ανακαλύψει κάποια στοιχεία που επαναλαμβάνει ένας Γερμανός ασθενής, ο οποίος πάσχει από αμνησία μετά την έκρηξη μιας νάρκης που πάτησε στην Αίγινα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου...

    Ε.Π.
    Ένα ακόμη αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα της Ζωρζ Σαρή. 1935-1938. Δικτατορία του Μεταξά, λίγο πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ζωρζ πηγαίνει για πρώτη φορά στο Γυμνάσιο, όπου δουλεύει ο πατέρας της. Πρόκειται για ένα ιδιωτικό σχολείο, όπου φοιτούν μόνο κορίτσια. Διευθύντρια και ιδιοκτήτρια, η Ερασμία Δελαπόρτα, μια αυστηρή και άκαμπτη γεροντοκόρη. Εκεί η Ζωρζ θα περάσει τα τρία [;;;] χρόνια [τότε το γυμνάσιο ήταν εξατάξιο] του Γυμνασίου, χρόνια γεμάτα εμπειρίες, λύπες και χαρές. Θα αποκτήσει φιλίες που θα κρατήσουν για μια ζωή. Μαζί θα περάσουν πολλά, θα κάνουν κοριτσίστικες ζαβολιές, θα...

    Τα βιβλία της κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Πατάκη.

    Friday 19 January 2018

    When Dimple met Rishi by Sandhya Menon - A Review


    Το βιβλίο της Sandhya Menon , Whwn Dimple met Rishi είναι ένα young adult βιβλίο. Θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως romance και συγκεκριμένα σαν ένα που σε αφήνει χαρούμενο στο τέλος (χωρίς να θέλω να κάνω κάποιο spoiler). 

    Πιο συγκεκριμένο το βιβλίο ακολουθεί τους δύο πρωταγωνιστές μας, την Dimple και τον Rishi, την περίοδο του καλοκαιριού πριν και οι δύο αρχίσουν το πανεπιστήμιο. Το βιβλίο ξεκινάει με έναν προσχεδιασμένο γάμο ή καλύτερα με μια προσχεδιασμένη γνωριμία που μπορεί να εξελιχθεί σε γάμο. Η οικογένεια της Dimple και του Rishi είναι φίλοι για αρκετό καιρό και θεωρούν ότι τα παδιά τους θα ταιριάξουν μεταξύ τους και γι' αυτό κανονίζουν τη συνάντηση. Η συνάντησή τους βέβαια είναι λίγο επεισοδιακή...

    Η Dimple γνωρίζει τον Rishi σε ένα πρόγραμμα web development στο Stanford το καλοκαίρι πριν ξεκινήσουν τις σχολές τους. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν το βασικό background για μια cute ρομαντική ιστορία. Στην ουσία όμως ήταν κάτι πολύ πιο σημαντικό. Σε όλο το βιβλίο τα κίνητρα της Dimple δεν έχουν να κάνουν με τον Rishi αλλά με το είδωλό της, Jenny Lindt, που έφτιαξε την δική της tech εταιρεία από το μηδέν.

    Όταν συναντάμε την Dimple στην αρχή του βιβλίου, τη βλέπουμε ενθουσιασμένη από το γεγονός ότι έγινε δεκτή στο Stanford και έτοιμη να ξεφύγει από την πίεση της ικογένειας της αλλά και της κοινότητάς της (και οι δύο ηρωές μας έχουν καταγωγή από την Ινδία αλλά έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Αμερική) να βρει τον τέλειο σύζυγο. Η Dimple είναι γεμάτη φιλοδοξίες  και αυτές οι φιλοδοξίες της μετράνε περισσότερο από το να ικανοποιήσει τις επιθυμίε των άλλοων και να παντρευτεί.
    Ο Rishi από την άλλη πλευρά είναι πιο παραδοσιακός και πιο πιστός στην κουλτούρα του. Όμως, σε όλη την πορεία της ιστορίας μας, υποστηρίζει τις επιλογές και τα όνειρα της Dimple χωρίς να νιώθει ότι απειλείται από αυτά.

    Η Dimple ζει σε ένα κόσμο που δεν είναι τέλειος αλλά ούτε και δίκαιος. Η συγγραφέας μας , Sandhya Menon, δεν κάνει το βιβλίο να μοιάζει με παραμύθι αλλά σαν μια πραγματική ιστορία και αυτό μου άρεσε πολύ.

    Και αν δεν το καταλάβατε το When Dimple met Rishi, είναι ένα βίβλιο που μου άρεσε πολύ (4*).

    Tuesday 16 January 2018

    Great Expectations by Charles Dickens - A mini review

    Οι Μεγάλες Προσδοκίες είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα πιο γνωστά βιβλία του Charles Dickens (μαζί με το Christmas Carol). Πρόκειται λοιπόν για ένα βιβλίο της κλασικής λογοτεχνίας γραμμένο το 1861 από το γνωστό συγγραφέα και αποτελεί το προτελευταίο ολοκληρωμένο μυθιστόρημα του.


    Εδώ και αρκετό καιρό ήθελα να το διαβάσω (όπως και άλλα κλασικά μυθιστορήματα) αλλά πάντα κάτι άλλο μου κέντριζε περισσότερο το ενδιαφέρον. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να το ξεκινήσω στο τέλος του 2017 και κατάφερα να το τελειώσω μόλις τώρα. 
    Για όσους δεν γνωρίζουν οι Μεγάλες Προσδοκίες απoτελούν ένα μυθιστόρημα που παρουσιάζει την προσωπική ανάπτυξη και εξέλιξη ενός ορφανού παιδιού με το ψευδώνυμο Pip. Βλέπουμε τις προσπάθειες του αλλά και τις διάφορες δοκιμασίες που περνάει ανάμεσα στην υψηλή κοινωνία του Λονδίνου. Ουσιαστικά είναι ένα βιβλίο για κάποιον που του δίνεται η μοναδική ευκαιρία να κάνει πραγματικότητα τα όνειρά του.


    Δεν ξέρω πως θα ακουστεί αλλά σε γενικές γραμμές το βιβλίο δε με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Ίσως επειδή περίμενα περισσότερα. Με δυσκόλεψε σε κάποιο βαθμό και το γράψιμό του (διάβασα το βιβλίο στα αγγλικά) και αυτό με κούρασε. Το 1ο μισό του βιβλίου ήταν για εμένα κάπως βαρετό . Στο τελευταίο 1/3 του άρχισε να αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον και να αρχίζω και εγώ να  νοιάζομαι  για το τι θα συμβεί και πως θα εξελιχθουύ τα γεγονότα. 
    Φυσικά δεν πρέπει να παραλείψω το γεγονός ότι ο Dickens έχει δημιουργήσει πολύ ωραίους χαρακτήρες και ορισμένους αρκετά περίπλοκους καθώς και ότι περνάει ένα πολύ ωραίο μήνυμα με το βιβλίο του. Οι Μεγάλες Προσδοκίες είναι ένα βιβλίο άμεσα συνδεδεμένο με την εποχή που γράφτηκε όταν η κοινωνική τάξη του καθενός ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στη Βρετανία. Θέλει να μας δείξει ποιος είναι στην πραγματικότητα gentleman και ποιος όχι. 

    Friday 12 January 2018

    Άλκη Ζέη - ένα αφιέρωμα

    Στο σημερινό post θέλω να ασχοληθώ με την αγαπημένη συγγραφέα των παιδικών μου χρόνων. Το όνομα αυτής φυσικά δεν είναι άλλο από Άλκη Ζέη. 

    Μικρή είχα διαβάσει όλα της (αν δεν μου ξέφυγε κανένα) τα παιδικά βιβλία. Τώρα τελευταία τα θυμήθηκα ξανά και μπορω να πω ότι στεναχωρήθηκα που δεν τα βρήκα στη βιβλιοθήκη στο πατρικό μου (η μητέρα μου τα είχε δωρίσει στην τοπική βιβλιοθήκη). Έτσι αποφάσισα να συμπληρώσω σιγά σιγά τη συλλογή μου και να τα ξαναδιαβάσω σαν ενήλικας πλεον. Στην πορεία βέβαια θέλω να διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία της. 


    Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Σάμο, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα της.  Όταν άρχισε το σχολείο, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι και στη συνέχεια στην Αθήνα.
    Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας.

    Η σχέση της με το γράψιμο ξεκίνησε από τα γυμνασιακά της χρόνια, γράφοντας έργα για το κουκλοθέατρο, διηγήματα και νουβέλες, που δημοσιεύονταν σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Παράλληλα με το γράψιμο, αγωνίστηκε ενεργά για την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, συμμετέχοντας στο αριστερό κίνημα από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα.  Η συμμετοχή της σ’ αυτό τον αγώνα καθόρισε την προσωπική ζωή της.  Από το 1952 μέχρι το 1964 έζησαν μαζί με τον άντρα της, το θεατρικό συγγραφέα Γιώργο Σεβαστίκογλου, σαν πολιτικοί πρόσφυγες στη Σοβιετική Ένωση, αρχικά στην Τασκένδη και ύστερα στη Μόσχα, όπου γεννήθηκαν και τα δυο παιδιά τους.  Επέστρεψαν στην Ελλάδα το ’64 για να ξαναφύγουν το ’67 στο Παρίσι, όπου παρέμειναν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70 λόγω της δικτατορίας.

     Ο καθαρός τρόπος γραφής της, η γλωσσική αρτιότητα, η κριτική στάση απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις, το χιούμορ και η διεισδυτική ματιά στα γεγονότα, είναι τα χαρακτηριστικά των έργων της Άλκης Ζέη που το έχουν κάνει να αγαπηθεί από το ελληνικό και το ξένο αναγνωστικό κοινό.  Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα , Το καπλάνι της βιτρίνας και Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, συμπεριλαμβάνονται στα διαχρονικά ευπώλητα βιβλία (μπεστ σέλλερ) της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.


    Εκτός από την Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα, τα βιβλία της απευθύνονται κυρίως στα παιδιά και τους εφήβους, πάντα όμως διαβάζονται με μεγάλη ευχαρίστηση και από τους ενήλικες.  Εμπνέονται από προσωπικές της εμπειρίες υφαίνοντας την υπόθεσή τους παράλληλα με ιστορικά γεγονότα.  Τα θέματα που πραγματεύονται είναι καθημερινά και πανανθρώπινα.


    Το Καπλάνι της βιτρίνας, το πρώτο της μυθιστόρημα, υπήρξε έργο - σταθμός για την ελληνική παιδική λογοτεχνία και θεωρείται πλέον ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας για παιδιά, με συνεχείς επανεκδόσεις από το 1963 που πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα και πολλές μεταφράσεις και διακρίσεις στο εξωτερικό.  Η Άλκη Ζέη αποτελεί πρέσβειρα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό, καθώς το σύνολο του έργου της είναι μεταφρασμένο και κυκλοφορεί σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο.    Η ίδια έχει επίσης μεταφράσει από τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα ρωσικά αρκετά βιβλία, ανάμεσα στα οποία έργα των Τζιάννι Ροντάρι και Βέρα Πανόβα.

    (πληροφορίες από το site της συγγραφέα)


    Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην ΕΣΣΔ συνέχισε το γράψιμο και μια σειρά παιδικών διηγημάτων της δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό για τους νέους Νεανική Φωνή. Το πρώτο της μυθιστόρημα, το αυτοβιογραφικό Το καπλάνι της βιτρίνας, γράφτηκε το 1963 ενώ ήταν στη Μόσχα. Αποτελεί, όπως είπαμε, έργο σταθμό στην ελληνική παιδική λογοτεχνία, όντας το πρώτο ίσως παιδικό βιβλίο με πολιτικές αναφορές, πιο συγκεκριμένα στη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά.

    Το 1971 ενώ ήταν εξόριστη στο Παρίσι έγραψε τον Μεγάλο περίπατο του Πέτρου, αυτή τη φορά με θέμα την Κατοχή και την απελευθέρωση. Το σημαντικό στα ιστορικά της μυθιστορήματα είναι ότι δεν αποτελούν μια απλή καταγραφή ιστορικών γεγονότων αλλά είναι ζυμωμένα με τα αυτοβιογραφικά βιώματα των ηρώων της.

    Μαζί με τη Ζωρζ Σαρή, με την οποία γνωρίζονταν από τα σχολικά τους χρόνια, καθιέρωσε ένα νέο στυλ στο νεανικό μυθιστόρημα, τόσο από την άποψη του ζωντανού, αυτοβιογραφικού ύφους όσο και της εισαγωγής του πολιτικού, κοινωνικού και ιστορικού στοιχείου στο είδος. Το εφηβικό μυθιστόρημα Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της κέρδισε το 2003 το βραβείο εφηβικού μυθιστορήματος του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (ελληνικό τμήμα της IBBY), ενώ το 2004 η Ζέη ήταν υποψήφια για το βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και το βραβείο Άστριντ Λίντγκρεν λογοτεχνίας. Το Βραβείο Mildred L. Batchelder της απονεμήθηκε για τις εκδόσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες των έργων της Το καπλάνι της βιτρίνας, Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου και Κοντά στις ράγες. Συνολικά τα έργα της Ζέη έχουν μεταφραστεί σε 20 γλώσσες.

    Το 2010 τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της και το 2014 αναγορεύτηκε σε επίτιμη διδάκτορα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, για να τιμηθεί με τον τρόπο αυτό η προσφορά και το έργο της στην παιδική λογοτεχνία. Το 2015 αναγορεύτηκε επίτιμη διδάκτωρ Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Πατρών.

    Το Νοέμβριο κυκλοφόρησε ένα ντοκυμαντέρ για τη ζωή της και το συγγραφικό της έργο με τίτλο Ο μεγάλος περίπατος της Άλκης. Δεν έχω καταφερει να το δω ακόμα αλλά είναι κάτι που θέλω πολύ. Μπορείτε να δείτε το σχετικό trailer εδώ


    Το συγγραφικό έργο της Άλκη Ζέη είναι μεγάλο και αποτελείται κυρίως από παιδικά / εφηβικά βιβλία.


  • Το καπλάνι της βιτρίνας (1963)
  • Κοντά στις ράγες  (1966)
  • Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου (1971)
  • Αρβυλάκια και γόβες (1975)
  • Ο θείος Πλάτων (1975)
  • Κοντά στις ράγες (1977)
  • Μια Κυριακή του Απρίλη  (1978)
  • Τα παπούτσια του Αννίβα (1979)
  • Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα (για ενηλίκους) (1987)
  • Η μωβ ομπρέλα (1989)
  • Η Αλίκη στη χώρα των μαρμάρων (1990)
  • Ό Ψεύτης Παππούς (1992)
  • Ματίας παιδικό [Ά Κρατικό βραβείο παιδικής λογοτεχνίας το 2001](1993)
  • Σπανιόλικα Παπούτσια (1994)
  • Γατοκουβέντες (1996)
  • Η δωδέκατη γιαγιά και άλλα..  (1998)
  • Νεανική Φωνή Ο τιμωρός (1999)
  • Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της (2002)
  • Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο (2013)
  • Πόσο θα ζήσεις ακόμα γιαγιά (2017)



  • Στο επόμενο διάστημα θέλω να διαβάσω τα βιβλία της:

    Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο













    Ο ψεύτης παππούς













    Πόσο ακόμα θα ζήσεις γιαγιά













    Και φυσικά για ακόμα μια φορά 

    Το καπλάνι της βιτρίνας
    (δες το review μου εδώ)

















    Τα βιβλία της κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.

    Tuesday 9 January 2018

    Some Books in my 2018 TBR

    Όπως και πολλοί άλλοι, έτσι και εγώ έχω μια τεράστια TBR λίστα που συνεχώς αυξάνεται. Από όλα αυτά τα βιβλία θέλω οπωσδήποτε να διαβάσω μέσα στη χρονιά τα παρακάτω 10.



    Χωρίς κάποια ιδιαίτερη σειρά έχουμε:


    A wrinkle in time by Madeleine d' Engle
    Καθώς η προβολή της ταινίας πλησιάζει θέλω να έχω διαβάσει το βιβλίο μέχρι τότε. Εξάλλου πρόκειται για ένα κλασικό βιβλίο και έχω ακούσει πολύ καλές κριτικές.



    The Handmaid's Tale by Margaret Atwood
    Είναι ένα βιβλίο που ήθελα να διαβάσω πέρυσι αλλά δεν τα κατάφερα. Φέτος λοιπόν δε  θα μου ξεφύγει. Έχω ακούσει και γι' αυτό εκπληκτικά πράγματα και επιπλέον θέλω να δω και την αντίστοιχη σειρά στο Hulu.



    Fahrenheit 451 by Ray Bradbury
    Ένα ακόμα βιβλίο που έχει γίνει κλασικό και θέλω πολύ να διαβάσω. Κάπου πήρε το μάτι μου ότι αναμένεται και ταινία. Θα δέιξει...



    Northern Lights by Phillip Pullman
    Για την ακρίβεια όλη την τριλογία His Dark Materials θέλω να διαβάσω για να μπορέσω στη δυνέχεια να περάσω στο επόμενο βιβλίο του.



    La Belle Sauvage (The Book of Dust #1) by Phillip Pullman



    The Chronicles of Narnia by C.S. Lewis
    Άλλη μια σειρά βιβλίων που έπρεπε να είχα διαβάσει από καιρό. Την περίοδο των γιορτών απέκτησα όλη τη σειρά βιβλίων και ανυπομονώ να την αρχίσω.



    Ready Player One by Ernest Cline 
    Ακόμα ένα  βιβλίο που μεταφέρεται φέτος στον κινηματογράφο και θέλω να διαβάσω πριν την προβολή της ταινίας.



    A Brief Illustrated History of Romanians by Neagu Djuvara

    Το επόμενο είναι ένα non-fiction βιβλίο το οποίο θέλω να διαβάσω καθώς θεωρώ ότι από τη στιγμή που κατοικώ στην Ρουμανία είναι σωστό να μάθω και την ιστορία της. 



    Origin by Dan Brown
    Πάντα χρειάζεται ένας Dan Brown με τις ιστορίες του για τον Robert Langdon.



    The Girl in the Tower by Katherine Arden
    Πέρυσι διάβασα το The Bear & the Nightingale, το οποίο ήταν εκπληκτικό (δες review εδώ) και θέλω να συνεχίσω τηνιστορία της Vasilisa. 

    Αυτά είναι μερικά από τα βιβλία που θέλω να διαβάσω φέτος. Ελπίζω να τα καταφέρω καθώς σίγουρα θα έχω αρκετούς πειρασμούς στην πορεία του χρόνου. 
    This entry was posted in

    Friday 5 January 2018

    December 2017 - Wrap up


    Ο τελευταίος μήνας του χρόνου κύλησε αρκετά καλά από άποψη βιβλίων. Κατάφερα να διαβάσω 7 βιβλία. Τα περισσότερα ήταν σε ηλεκτρονική μορφή, κάτι το οποίο μου αρέσει περισσότερο από ότι περίμενα. Πρώτο όμως στις προτιμήσεις μου θα είναι πάντα το έντυπο βιβλίο.

    Ας δούμε λοιπόν τι διάβασα το Δεκέμβριο.


    They both die at the end - Adam Silvera 

    Πρόκειται για ένα βιβλίο που ακολουθεί δύο αγόρια την τελευταία ημέρα της ζωής τους. Αποτελεί ένα από τα βιβλία που μου άρεσαν περισσότερο το 2017 και είναι ένα από αυτά που σε συγκινούν και σε κάνουν να σκεφτείς λιγάκι παραπάνω.
    Δες πιο αναλυτικό review εδώ.

    Exit West - Mohsin Hamid

    Άλλο ένα βιβλίο που μου άρεσε για το θέμα και το μήνυμά του . Σε αυτό το βιβλίο ακολουθούμε τον Saeed και τη Nadia στην προσπάθειά τους να φύγουν από μια χώρα που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και την πορεία τους μετά από αυτό. 
    Δες πιο αναλυτικό review εδώ.


    The sun and her flowers - Rupi Kaur

    Το δεύτερο βιβλίο της Rupi Kaur μου άρεσε το ίδιο όπως και το προηγούμενό της με τίτλο Milk and Honey. Κάποια από τα ποιήματα της με συγκίνησαν και με αντιπροσώπευσαν και κάποια πέρασαν εντελώς αδιάφορα για εμένα. 


    Uncommon Type - Tom Hanks

    Το Uncommon Type είναι η συγγραφική απόπειρα του γνωστού σε όλους μας Tom Hanks, η οποία πήγε αρκετά καλά, αν κρίνω από τα διαφορα reviews που κυκλοφορούν. Το βιβλίο του αποτελείται από 17 σύντομες ιστορίες, με εντελώς διαφορετικά θέματα η καθεμία αλλά με κοινό άξονα τη γραφομηχανή.
    Δες πιο αναλυτικό review εδώ.



    Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω τα έμαθα στο νηπιαγωγείο - Robert Fulghum

    Το συγκεκριμένο ήταν απλά ένα βιβλίο που το διάβασα χωρίς συγκεκριμένο λόγο, γι' αυτό και πέρασε χωρίς να μου αφήσει κάτι.


    Fantastic Beasts and where to find them - J.K.Rowling

    Το κλασικό πλέον βιβλίο από τον κόσμο του Harry Potter με όλες τις πληροφορίες που χρειάζεσαι για τα μαγικά πλάσματα. Περιείχε πολύ ωραίες και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για όλα τα μαγικά πλάσματα που συναντάμε στον κόσμο του Harry Potter και με έκανε να θέλω περισσότερο την εικονογραφημένη έκδοσή του. 


    Ο νόμος της κυρίας Μέρφυ - Faith Hines, Αλίκη Ακοντίδου (Translator)

    Ένα μικρό και αστείο βιβλιαράκι για να κλείσει ο μήνας.


    Tuesday 2 January 2018

    #readathon17 Wrap up



    Φέτος συμμετείχα για πρώτη φορά σε μια Αναγνωστική Πρόκληση ή Reading Challenge και η όλη εμπειρία μου άρεσε πολύ. Η διαδικασία να ψάξεις και να βρεις ένα βιβλίο που να ταιριάζει στο θέμα της εκάστοτε αναγνωστικής πρότασης είναι δύσκολο αλλά όταν βρεις το βιβλίο που αντιστοιχεί...


    Επέλεξα να συμμετέχω στην αναγνωστική πρόκληση από το So much Reading, η οποία πραγματοποιείται εδώ και τρία χρόνια. Η πρόκληση είχε 80 αναγνωστικές προτάσεις και τέσσερις  βασικούς διαφορετικούς στόχους (13, 26, 52 & 80 βιβλία) και επιπλέον το 50% + 1 των βιβλίων πρέπει να είναι από γυναίκες συγγραφείς. 

    Επέλεξα να συμμετέχω με το στόχο των 13 βιβλίων αλλά επειδή τον ολοκλήρωσα σχετικά νωρίς αποφάσισα να συνεχίσω και όπου με βγάλει.

    Σήμερα αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας το πως τα πήγα.

    Ένα βιβλίο που κέρδισε κάποιο ξένο λογοτεχνικό βραβείο τα τελευταία 3 χρόνια
    Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε -  Anthony Doerr (δες review εδώ)

    Ένα βιβλίο φανταστικού
    A knight of the seven kingdoms - George RR Martin (δες review εδώ

    Ένα βιβλίο ποίησης
    Επιτάφιος - Γιάννης Ρίτσος

    Ένα βιβλίο διηγημάτων
    Φόβος κανένας - Γιάννης Φαρσάρης

    Ένα κόμικς
    Ερωτόκριτος -Δημοσθένης Παπαμαρκος

    Ένα κόμικς βασισμένο σε ιστορικά στοιχεία ή σε πραγματικά γεγονότα
    Logicomix - Απόστολος Δοξιάδης, Χρίστος Χ. Παπαδημητρίου, Αλέκος Παπαδάτος, Annie di Donna

    Ένα αστείο βιβλίο
    Μα γιατί μου φταίνε ολα; (Το βιβλίο της γκρίνιας) - Βασίλης Παπαθεοδωρου 

    Ένα αστυνομικό βιβλίο
    The Adventures of Sherlock Holmes - Arthur Conan Doyle (δες review εδώ)

    Ένα παιδικό βιβλίο που να εκδόθηκε από το 2011 και μετά
    The Reckless Rescue ( The Explorers #2) - Adrienne Kress (δες review εδώ

    Ένα young adult βιβλίο που εκδόθηκε από το 2001 και μετά
    Caraval - Stephanie Garber (δες review εδώ

    Ένα βιβλίο από είδος λογοτεχνίας που δεν έχετε ξαναδιαβάσει
    Exit West - Mohsin Hamid (δες review εδώ

    Ένα nonfiction βιβλίο [εκτός από βιογραφία-απομνημονεύματα]
    Pretty Iconic - Sali Hughes (δες review εδώ)

    Μια βιογραφία ή απομνημονεύματα
    Με λένε Μαλαλα - Malala Yousafzai 

    Μια νουβέλα
    Dr. Jekyll and Mr. Hyde - Robert Louis Stevenson

    Ένα θεατρικό έργο
    Ρωναίος & Ιουλιέτα - William Shakespeare

    Ένα βιβλίο με λιγότερες από 100 σελίδες
    Fantastic Beasts & where to find them - J.K. Rowling

    Ένα βιβλίο με περισσότερες από 700 σελίδες
    Confiteor - Jaume Cabre (δες review εδώ)

    Ένα βιβλίο που αναφέρεται σε ταινία ή σειρά που είδατε
    Alice's Adventures in Wonderland - Lewis Carroll

    Ένα βιβλίο που εκδόθηκε για πρώτη φορά μέσα στο 2017
    Uncommon Type - Tom Hanks (δες review εδώ)

    Ένα βιβλίο που εκδόθηκε πριν το 1850
    Pride & Prejudice - Jane Austen

    Ένα βιβλίο με θέμα τη ψυχική υγεία
    A Little Life - Hanya Yanagihara (δες review εδώ)

    Ένα βιβλίο που βασίζεται σε κάποιο παραμύθι ή μύθο
    Heartless - Marissa Mayer (δες review εδώ)

    Ένα βιβλίο που διαδραματίζεταιτα Χριστούγεννα
    Το τελευταίο ταγκό των Χριστουγέννων - Γιάννης Ξανθούλης

    Ένα βιβλίο μιας σειράς τεσσάρων ή περισσοτέρων βιβλίων
    Assassin's Creed Αναγέννηση - Oliver Bowden (δες review εδώ)

    Ένα βιβλίο σε γλώσσα εκτός της ελληνικής
    Nasty Women - 404ink (δες review εδώ)

    Ένα βιβλίο με μέσο μεταφοράς στο εξώφυλλο
    Σφαιρικά κάτοπτρα, επίπεδοι φόνοι - Τεύκρος Μιχαηλίδης

    Ένα βιβλίο με το όνομα χαρακτήρα του στον τίτλο
    Το όνομα μου είναι Σάιλοκ -Howard Jacobson 

    Ένα βιβλίο με αριθμό στον τίτλο
    1984 - George Orwell

    Ένα βιβλίο από εκδοτικό που δεν έχετε ξαναδιαβάσει
    Κάτι χαμογελάει στις σκιές  - Ηλίας Φουντούλης

    Ένα βιβλίο που θα αγοράσετε με λιγότερα από €5
    Selected Fairy Tales - Hans Christian Andersen

    Ένα βιβλίο που ανακαλύψατε μέσω του somuchreading
    Γκιακ - Δημοσθένης Παπαμαρκος

    Ένα βιβλίο που ανακαλύψατε μέσω Goodreads ή Instagram
    Goodnight stories for rebel girls - E. Favilli & F. Cavallo (δες review εδώ)

    Ένα βιβλίο που αποτελείτο ντεμπούτο του συγγραφέα του
    The Bear and The Nightingale - Katherine Arden (δες review εδώ)

    Ένα βιβλίο Αφρικανού συγγραφέα
    Ας είμαστε όλοι φεμινιστες - Chimamanda Ngozi Adichie

    Ένα βιβλίο Ασιάτη συγγραφέα που δεν ονομάζεται Μουρακάμι
    Ο σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί -Sun-mi Hwang

    Ένα βιβλίο συγγραφέα κάτω των 35 ετών σήμερα
    They both die at the end - Adam Silvera (δες review εδώ)

    Ένα βιβλίο συγγραφέα που γράφει με ψευδώνυμο
    Νεοελληνική Μυθολογία - Αύγουστος Κορτώ (δες review εδώ)

    Ένα βιβλίο που αναβάλλετε συνεχώς να διαβάσετε
    Great Expectations - Charles Dickens


    Συνολικά λοιπόν διάβασα 38 βιβλία και από αυτά τα 14 έχουν γυναίκες συγγραφείς. 
    Άρα, ο αρχικός μου στόχος των 13 ββλίων επετεύχθει πλήρως. Κατάφερα επίσης να πιάσω και το στόχο των 26 βιβλίων με πάνω από τα μισά βιβλία που διάβασα να είναι από γυναίκες συγγραφείς.

    Για να δούεμ πως θα πάει το 2018...