Οι Μεγάλες Προσδοκίες είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα πιο γνωστά βιβλία του Charles Dickens (μαζί με το Christmas Carol). Πρόκειται λοιπόν για ένα βιβλίο της κλασικής λογοτεχνίας γραμμένο το 1861 από το γνωστό συγγραφέα και αποτελεί το προτελευταίο ολοκληρωμένο μυθιστόρημα του.
Εδώ και αρκετό καιρό ήθελα να το διαβάσω (όπως και άλλα κλασικά μυθιστορήματα) αλλά πάντα κάτι άλλο μου κέντριζε περισσότερο το ενδιαφέρον. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να το ξεκινήσω στο τέλος του 2017 και κατάφερα να το τελειώσω μόλις τώρα.
Για όσους δεν γνωρίζουν οι Μεγάλες Προσδοκίες απoτελούν ένα μυθιστόρημα που παρουσιάζει την προσωπική ανάπτυξη και εξέλιξη ενός ορφανού παιδιού με το ψευδώνυμο Pip. Βλέπουμε τις προσπάθειες του αλλά και τις διάφορες δοκιμασίες που περνάει ανάμεσα στην υψηλή κοινωνία του Λονδίνου. Ουσιαστικά είναι ένα βιβλίο για κάποιον που του δίνεται η μοναδική ευκαιρία να κάνει πραγματικότητα τα όνειρά του.
Δεν ξέρω πως θα ακουστεί αλλά σε γενικές γραμμές το βιβλίο δε με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Ίσως επειδή περίμενα περισσότερα. Με δυσκόλεψε σε κάποιο βαθμό και το γράψιμό του (διάβασα το βιβλίο στα αγγλικά) και αυτό με κούρασε. Το 1ο μισό του βιβλίου ήταν για εμένα κάπως βαρετό . Στο τελευταίο 1/3 του άρχισε να αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον και να αρχίζω και εγώ να νοιάζομαι για το τι θα συμβεί και πως θα εξελιχθουύ τα γεγονότα.
Φυσικά δεν πρέπει να παραλείψω το γεγονός ότι ο Dickens έχει δημιουργήσει πολύ ωραίους χαρακτήρες και ορισμένους αρκετά περίπλοκους καθώς και ότι περνάει ένα πολύ ωραίο μήνυμα με το βιβλίο του. Οι Μεγάλες Προσδοκίες είναι ένα βιβλίο άμεσα συνδεδεμένο με την εποχή που γράφτηκε όταν η κοινωνική τάξη του καθενός ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στη Βρετανία. Θέλει να μας δείξει ποιος είναι στην πραγματικότητα gentleman και ποιος όχι.
0 σχόλια:
Post a Comment