Σήμερα θα μιλήσουμε για το βιβλίο Everything, everything της Nicola Yoon , το οποίο είναι ένα young adult, romance, contemporary βιβλίο. Είναι δηλδή ένα είδος που δε συνηθίζω να διαβάζω, αλλά στο συγκεκριμένο επειδή είχα ακούσει πολλά καλά έδωσα μια ευκαιρία και το διάβασα.
Ευτυχώς δε με διέψευσε. Η ιστορία με κρατούσε πάντα σε ενδιαφέρον και δεν το άφηνα από τα χεέρια μου καθώς ήθελα να δω πως θα εξελιχθεί η πλοκή και να μάθω περισσότερα για τους δυο πρωταγωνιστές, Madeline και Olly.
Είναι μια όμορφη ιστορία, καλογραμμένη και ιδιαίτερη. Μου άρεσε ο τρόπος που εξελίχθηκε η ιστορία και το πως διαμορφώθηκαν οι χαρακτήρες κατά την πορεία της. Η συγγραφέας περιγράφει με πολύ ωραίο τρόπο τα συναισθήματα του πρώτου εφηβικού έρωτα, του πρώτου φιλιού και του πως διαμορφώνεται και αλλάζει η ζωή σου από αυτά.
Ευτυχώς δε με διέψευσε. Η ιστορία με κρατούσε πάντα σε ενδιαφέρον και δεν το άφηνα από τα χεέρια μου καθώς ήθελα να δω πως θα εξελιχθεί η πλοκή και να μάθω περισσότερα για τους δυο πρωταγωνιστές, Madeline και Olly.
Είναι μια όμορφη ιστορία, καλογραμμένη και ιδιαίτερη. Μου άρεσε ο τρόπος που εξελίχθηκε η ιστορία και το πως διαμορφώθηκαν οι χαρακτήρες κατά την πορεία της. Η συγγραφέας περιγράφει με πολύ ωραίο τρόπο τα συναισθήματα του πρώτου εφηβικού έρωτα, του πρώτου φιλιού και του πως διαμορφώνεται και αλλάζει η ζωή σου από αυτά.
Οι κριτικές που είχα διαβάσει έλεγαν ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που αποδεικνύει πόσο συναρπαστικό μπορεί να είναι όταν βγαίνουμε από το καβούκι μας και κάνουμε πράγματα τρελά για την αγάπη.
Το βιβλίο περιέχει και ορισμένες εικονογραφημένες σελίδες από το σύζυγο της συγγραφέως, David Yoon, που συμπληρώνουν την ιστορία και δίνουν μια άλλη διάσταση στο νόημα της ιστορίας.
Σύνοψη σύμφωνα με το Goodreads :
Πάσχω από μια σπάνια αρρώστια. Είμαι αλλεργική στον κόσμο. Δε βγαίνω από το σπίτι μου, έχω να βγω δεκαεπτά χρόνια. Τα μοναδικά άτομα που βλέπω είναι η μαμά μου και η νοσοκόμα μου, η Κάρλα. Μια μέρα ένα φορτηγό με έπιπλα σταματάει στο διπλανό σπίτι. Κοιτάζω έξω από το παράθυρό μου και τον βλέπω. Είναι ψηλός, λεπτός και φοράει μαύρα – μαύρο μπλουζάκι, μαύρο τζιν, μαύρα αθλητικά και ένα μαύρο σκουφάκι που καλύπτει τελείως τα μαλλιά του. Το βλέμμα του καρφώνεται πάνω μου. Και εγώ δεν μπορώ να τραβήξω τα μάτια μου. Το όνομά του είναι Όλι. Ίσως δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον αλλά μπορούμε να προβλέψουμε μερικά πράγματα. Για παράδειγμα, είναι σίγουρο ότι θα ερωτευτώ τον Όλι. Και είναι σχεδόν σίγουρο ότι αυτό θα είναι καταστροφικό.
Στα ελληνικά κυκλοφορεί, σε μετάφραση της Σέβυς Σπυριδογιαννάκη, από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.
Έχει επίσης μεταφερθεί και στον κινηματογράφο με επιτυχία.
Έχει επίσης μεταφερθεί και στον κινηματογράφο με επιτυχία.
Αθηνά
0 σχόλια:
Post a Comment